Zespół stożka rotatorów jest zbudowany z czterech mięśni poprzecznie prążkowanych. Jest to struktura mięśniowa odpowiedzialna za ruchy w stawie ramienno – łopatkowym. W skład owej struktury wchodzą cztery mięśnie:
- mięsień nadgrzebieniowy,
- mięsień podgrzebieniowy,
- mięsień podłopatkowy,
- mięsień obły mniejszy.
Każdy z powyższych mięśni stabilizuje głowę kości ramiennej we wspomnianym stawie i jest odpowiedzialny za najbardziej typowe funkcje podczas poruszania barkiem. Uszkodzenie zespołu rotatorów bywa związane przeważnie z postępującym procesem zwyrodnieniowym. Uszkodzenie stożka rotatorów może wynikać również ze zbyt nadmiernego i niewłaściwego uprawiania pewnych dyscyplin sportowych lub nazbyt ciężkiej pracy fizycznej. Duże znaczenie może mieć również wiek osoby, u której doszło do wystąpienia urazu zespołu stożka rotatorów.
Objawy i rozpoznanie
Najbardziej charakterystycznym objawem uszkodzenia stożka rotatorów bywa ból oraz znaczna niestabilność całego stawu. Dolegliwości bólowe bywają szczególnie odczuwalne zwłaszcza podczas unoszenia ramienia do góry. Bardzo często bywa widoczny znaczny zanik siły. Może on być odczuwalny do tego stopnia, że chory nie ma możliwości nawet nieznacznego podniesienia ramienia do góry lub na boki. Pojawiają się duże trudności z wykonywaniem codziennych, nawet najprostszych czynności jak spożywanie pokarmów, czesanie się lub golenie.
Za najbardziej skuteczną metodę leczenia jest uważane leczenie przyczynowe. Jest to leczenie opierające się o zabieg operacyjny polegający na przyczepieniu zerwanych ścięgien stożka rotatorów. Coraz częściej bywa stosowana również nieinwazyjna metoda artroskopowa. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie zastosowania leczenia objawowego wykorzystującego rehabilitację oraz blokady.
Rehabilitacja i przywracanie sprawności
Zależnie od rodzaju wykonanego zabiegu w programie rehabilitacyjnym bywają stosowane przez długi okres czasu zestawy ćwiczeń pozwalające odbudować siłę mięśniową. Mogą to być zestawy ćwiczeń czynnych, biernych, czynnych z oporem oraz rozluźniających. Praktycznie w każdym programie rehabilitacyjnym bywa zastosowana również fizykoterapia w postaci pola magnetycznego, krioterapii, jonoforezy oraz ultradźwięków i ultrafonoforezy.