Udar mózgu krwotoczny dawniej znany również, jako apopleksja a obecnie nazywany potocznie wylewem krwi do mózgu, jest nagłym lub ostrym uszkodzeniem mózgu powstającym w następstwie zmian naczyniowych. W wyniku wystąpienia tych zmian dochodzi do uogólnionych zaburzeń czynnościowych mózgu. Udar mózgu jest jedną z groźniejszych chorób neurologicznych będących jedną z częstszych przyczyn zgonów lub trwałych niesprawności. W przypadku udaru prawie zawsze wymagana jest natychmiastowa rehabilitacja.
Za jedną z podstawowych przyczyn wystąpienia udaru mózgu krwotocznego uważane jest nadciśnienie tętnicze przyczyniające się do pękania drobniutkich tętnic mózgowych. Jedną z przyczyn wystąpienia udaru mogą być również tętniaki mózgu, skazy krwotoczne lub typowe wady wrodzone, wpływające na zakłócenia komunikowania się pomiędzy sobą komórek mózgowych.
Objawy i rozpoznanie
Objawy obrazujące możliwość wystąpienia udaru mózgu pojawiają się przeważne w sposób nagły. Do najbardziej podstawowych zaliczane są: bardzo wysokie ciśnienie krwi, duży ból głowy, mdłości mogące przechodzić w wymioty. Po tych pierwszych, najbardziej typowych i najczęściej występujących objawach mogą zacząć być widoczne kłopoty z prawidłowym funkcjonowaniu mózgu i zaburzenia świadomości, podczas których może dochodzić do paraliżu mowy. Dość często bywa dostrzegalny częściowy paraliż w stronie porażonej pod postacią opadnięcia kącika ust. Czasami w pewnych przypadkach objawom może towarzyszyć światłowstręt, duża nadwrażliwość na bodziec słuchowy, sztywność całego lub pewnych regionów karku oraz ból gałek ocznych.
W przypadku wystąpienia udaru mózgu liczy się przede wszystkim jak najszybszy czas działania. W celu ustalenia jednoznacznej diagnozy wykonywana bywa tomografia lub rezonans magnetyczny, niezbędne jest stałe monitorowanie chorego. W procesie leczenia bywa stosowane leczenie zachowawcze typowo farmakologiczne lub leczenie chirurgiczne jak i neurochirurgiczne.
Rehabilitacja i przywracanie sprawności
Rozpoczęcie programu rehabilitacyjnego w tym przypadku powinno rozpocząć się jak najwcześniej. Podobnie jak w leczeniu liczy się szybki czas dostarczenia chorego na oddział szpitalny, podobnie w przypadku rehabilitacji liczy się czas jej rozpoczęcia. W programie wykorzystuje się głównie ćwiczenia rehabilitacyjne. Podstawą początkowych działań rehabilitacyjnych jest pomoc w drodze do odzyskania podstawowych umiejętności umożliwiających wykonywanie podstawowych czynności.